Het lied ‘In mijn boek’ van Lenny Kuhr is de inspiratie voor dit blog. Ze zong over haar leven als over een boek dat geschreven werd. Haar leven is haar verhaal waarin mensen komen en gaan, waarin ze avonturen beleefd, vreugde en verdriet ervaart. Herkenbaar, zo menselijk, en zo origineel tegelijk. Het inspireerde me enorm. Want wat voor haar geldt, geldt voor elk mens. En dus ook voor mij!

Vaak denk ik: ik heb niets meer te zeggen, want alles is al gezegd. Ergens dacht ik altijd dat ik iets unieks moest bijdragen, dat het nieuw moest zijn wat ik te vertellen heb. Want als dat niet zo is, was mijn gedachte, dan voegt het niets toe, dan is het weer een herhaling van hetzelfde. En daar heeft toch niemand wat aan?

Maar dat blijkt niet het geval. Ook als er al eerder eenzelfde verhaal is gedaan, dezelfde ervaring is beschreven, dezelfde opvatting is geformuleerd, dan nog is het toch waardevol om je stem te laten horen. Dat roept herkenning op en begrip, misschien wel inzicht. Lenny zingt over haar leven, waarin situaties langskomen die universeel menselijk zijn. Haar verhaal is uniek, maar lijkt op mijn verhaal en op jou verhaal. Het is een verhaal waarin ik niets origneels hoorde dat ik zelf nog niet heb ervaren, maar die toch iets in mij lieten ontvlammen door haar woorden. Het komt me bekend voor, het gaat ook een beetje over mij. Ze geven me troost, herkenning, begrip en inzicht.

Daarin ligt de bevestiging die ieder mens zoekt en verlangt: het is het begrepen worden, gezien en gehoord worden. Ook al is dat door iemand die je niet persoonlijk kent, iemand die je waarschijnlijk ook nooit zal kunnen bedanken voor wat ze voor je deed door een lied te zingen.

Wat Lenny voor mij kan doen, kan ik misschien wel voor jou doen. Wie weet lees je hier wel iets dat je helpt, dat je herkent, ook al is dat geen originele gedachte, ook al heb je dit allemaal al eens ergens anders gehoord. Het zou maar zo kunnen zijn dat je de woorden tegenkomt die je eigenlijk nodig hebt, maar eerder nog niet kon verstaan.